به نقل از «فارس»

زندگی‌های خاکستری در چند کیلومتری یاسوج/امانت‌هایی که به صاحبانشان می‌رسد+عکس و فیلم

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۰۴۹۰۱

در اطراف یاسوج خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که به دور از هیاهوی زندگی ماشینی و زرق و برق‌ها به سختی شب و روز می‌گذرانند.

 خبرگزاری فارس یاسوج؛ نسیم راوند_ در میان هیاهو و رنگارنگی زندگی ماشینی، میان همه مشکلات ریز و درشت و همه فشارهای اقتصادی که بر گرده اقشار جامعه وارد می‌شود.میان ساختمان‌های بلند و چند واحده و میان زرق و برق‌ها گاهی تصویری دیده می‌شود از زندگی‌هایی که هیچ شباهتی به بقیه ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این زرق و برق‌ها گاهی تصاویری خاکستری از زندگی‌هایی را می بینم که قلب و روح و روانمان را می‌آزارد از پدرهایی که واقعا شرمنده فرزندانشان می‌شوند و مادرهایی که میان این همه نداری حرفی برای گفتن ندارند.

خیلی دور اما نزدیک ما در فاصله چند کیلومتری‌هایمان کسانی شب و روز می‌کنند که تحت پوشش هیچ نهاد حمایتی نیستند، از هیچ جایی هم کمکی دریافت نمی‌کند و در فقر و نداری به سر می‌برند.

با دست خالی و به سختی آلونکی ساخته‌اند تا طعم آوارگی را نچشند، سقفی که بر آلونکشان بنا کرده‌اند نایلون و چند عدد چوب است؛ مادر خانواده می‌گوید عزایمان موقعی است که باران و برف می‌بارد چرا که نایلون‌ها سقف خانه تاب و تحمل باران‌های شدید و برف را ندارد ‌و می‌ترسم دختر و پسر خردسالم با افتادن این چوب‌ها آسیب ببینند.

پدر خانواده که مرد جوانی است به ۴ فرزندش اشاره می‌کند و اینکه شغلش تنها کارگر ساختمانی است روزهایی که کرونا نبود به سختی کار پیدا می‌شد و روزگار می‌گذراندیم حالا که این ویروس آمده شرایط سخت و سخت‌تر شده است.

او درباره رنجی که فرزندانش می‌‌کشد می‌گوید یک دختر و یک پسر دانش‌آموزان دارم، فصل آغاز مدرسه که می‌شود چشم انتظارم تا کسی به فریادمان بشتاد و لباسی که نخواهد به دختر و پسرم بدهد تا به مدرسه بروند.همین فقر و نداری من آنها را روز به روز افسرده کرده و گاهی می ترسم از درس و تحصیلشان دور بمانند.

پدر خانواده این را هم گفت که تصمیم گرفتم چوپان گله‌ها باشم اما به بیماری تب مالت مبتلا شدم و دکتر توصیه کرد که باید از گوسفندان دور بمانم و این شانسم برای تغییر اوضاع زندگیم هم اینگونه از بین رفت.

مطالب بالا خلاصه از وضعیت زندگی آقای درفشی و خانواده ۵ نفره‌اش است وقتی به خانه و زندگی آقای درفشی در روستای مزدک اطراف یاسوج رفتیم باورمان نمی‌شد به دور از روستاهای دورافتاده و در اطراف شهر یاسوج و در حالیکه فاصله میان مرکز شهر تا این روستا شاید ۳۰ دقیقه باشد چنین خانه‌هایی باشد.

تصور زندگی در این خانه‌ها برای ما که فرزند همین آب و خاک و از دل همین مشکلات هستیم سخت و دشوار است اما در این خانه‌ها که هر لحظه ممکن است سقفی فرو بریزد خانواده‌ای زندگی می‌کنند با حداقل امکانات و داشته‌ها.هوا که گرم شده به مانند گذشته دبه آبی را در آفتاب گذاشته و مادر خانواده می‌گوید آبگرمن و گاز ندارم آب را گذاشته تا در آفتاب گرم شود و بچه‌ها را با آن حمام کنم.

از این دست خانه‌ها و این شیوه زندگی در شهرها به سختی می‌توان یافت خانواده‌هایی که نیازمند حمایت هستند اما دیده نشدند و کرامت انسانی آنها اجازه نداد دستی به نیاز جلوی کسی دراز کنند.

در حالی که مسوولان غرق در هیاهوی میز و صندلی‌ها هستند جوانانی شب و روز کوچه به کوچه و شهر به شهر در پی کسانی مانند آقای درفشی هستند که از کرونا، اقتصاد و زندگی سخت و دشوار آسیب دیده‌اند تا علاوه بر لبیک به ندا و فرمان رهبر و ولی خود مبنی بر کمک به اقشار آسیب‌پذیر دست‌های نیازمند آنها را بفشارند و دلگرمی باشند برای پدرانی که در برابر این همه مشکل و سختی کمر خم کرده‌اند.

این روزها عده‌ای خودجوش کمک‌هایی جمع‌آوری می‌کنند و این امانت را به صاحبان واقعی آنها که مردم آسیب‌دیده و نیازمند هستند می‌رسانند و آقای درفشی هم یکی از آنان است که به همت تعدادی از جوانان گمنام این بسته‌ها را دریافت  کرده اما پدر جوان سوژه ما بیشتر از این نیازمند دستان پر مهر کسانی است که می‌خواهند غباری از چهره شکسته کسی بزدایند.

 گروه‌های جهادی برای ساخت منزل آقای درفشی  در مزدک شهر یاسوج و مواردی مشابه اعلام آمادگی کردند اما نیازمند مساعدت خیرین و یاری آنها به مانند همیشه هستند.

 

 

انتهای پیام/۸۲۰۲۴

منبع: فارس

کلیدواژه: خبرگزاری فارس زندگی خاکستری اطراف یاسوج بسته های معیشتی نیازمندان واقعی آقای درفشی خانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۰۴۹۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چطور برای افغان‌ها کار هست، برای ایرانی‌ها کار نیست؟!

سید رضا اکرمی عضو جامعه روحانیت مبارز تاکید می‌کند نباید از دولت توقع گره گشایی داشته باشیم. او همچنین معتقد است، تک‌تک اعضای خانواده باید به فکر کسب درآمد باشند.

به گزارش رویداد۲۴، بخش‌هایی از گفت وگوی اکرمی را در ادامه می‌خوانید:

همه می‌دانیم که گرانی وجود دارد و مردم مشکلات زیادی برای تامین هزینه‌های‌شان دارند. به همین دلیل در خانه و خانواده همه افراد باید کار کنند تا همه‌شان درآمدزا باشند. یعنی یک نفر نمی‌تواند مخارج خانواده را اداره کند.

مساله مشکل‌ساز دیگر این است که امروز بَرج‌مان از خرج‌مان بیشتر است. خرج‌مان فقط صبحانه، نهار، شام، لباس و مسکن است. اما برج‌مان زیاد است که شامل موبایل، سفر و… می‌شود. چون معیارها و شرایط زندگی تغییر کرده است، مرد خانواده به تنهایی نمی‌تواند یک خانواده را اداره کند. اگر همه افراد خانواده به اندازه خودشان تلاش کنند، قطعاً می‌توانند خانه را اداره کنند.

اینکه می‌گویند، کار نیست را قبول ندارم. کار را که از آسمان یا خارج نمی‌آورند و باید ایجاد کرد. هر کس که غیرت کاری دارد، امروز برای او کار هست. بیش از ۵ ملیون افغانی در این مملکت کار ساختمانی، کار سنگ‌بری، کار سرای‌داری می‌کنند؟ چطور برای افغان‌ها کار هست، برای خودمان ایرانی کار نیست؟ کار هست و ما باید دنبالش برویم.

ما از قدیم‌الایام مربایی را که می‌خوریم، بسته‌بندی و آماده نمی‌خریدیم. خانم‌های خانه دوزندگی بلدند، خیاطی بلدند، آرایشگاهی بلدند و اوقات فراوان هم دارد. پس اگر بتواند وقتش را خوب تنظیم کند، می‌تواند در کنار بچه‌داری به کارهای دیگر هم برسد. خانم من هم ۷ بچه را بزرگ کرده است. هم درس داده و هم سخنرانی کرده و هم کار می‌کند.

اینکه می‌گویند مستاجرین گرفتار هستند، باید همه ایران را در نظر بگیرید و فقط تهران را نبینید. همچنین سه‌چهارم مردم تهران خانه دارند و یک چهارم مستاجراند. پس برای یک چهارم قیصریه را آتش نزنید.

درباره اینکه همه از دولت توقع دارند، می‌گویم دولت مسئول همه چیز نیست. اولا هر کسی مسئول کار خودش است و حق ندارد همه کارها را گردن دولت بیاندازد. دولت باید حمایت و نظارت کند. بنا نیست همه کارها را به دوش دولت بگذاریم و از او بخواهیم، سیر و پیاز ما را تهیه کند. ما در اقتصاد هم بخش خصوصی داریم و هم تعاونی داریم و آخرین بخش دولت است.

اینکه می‌گویند، رفت و آمد در تهران مشکل است، دلیلی برای کار نکردن نیست. بنا نیست همه برای شاغل بودن از خانه بیرون بیایند. الان بسیاری از کارها هستند که در درون خانه می‌توان انجام داد. در واقع حمل و نقل دوساعته و سه‌ساعته روزانه برای موارد خاص است.